Don't fear failure -- for not attempting, is a failure itself. 

Bulalakaw

Talaksan ng damdaming nataghoy,

Titig sa kalangitan nang ako’y --

Napangisi, loob ay napukaw,

Tugon, kelan nga ba bulalakaw?

Pagod ni hindi inalintana

Sapagkat panalangi’y handa na

Siglang walang humpay, nakasaad

Sayang linagnag sayo’y bubungad.

  

Mahalagang ganap, ‘yong pagdating

‘Pagkat linaw ‘yong kinawing-kawing

Mapanglaw na gabi ay napawi

‘Sang daan, sulirani’y nagapi.

Tukatok nang bahagyang pumikit

Muling dumilat, ika’y nawaglit

Nakaligtaan, o bulalakaw..

Maging ika’y nalakbay’t napanaw.

Sulat sa Sarili

Sa bawat pangyayare sa iyong buhay, ilan dito ang may katuturan para sa iyo?

Maraming bagay ang maaaring hindi mo naiintindihan,'di maintindihan, o kaya nama'y tsaka na lamang paglipas ng panahon maiintindihan. Sadyang ganon pala talaga ang buhay -- nagiging patas ito dahil sa hindi nito pagiging perpekto. Sa paglipas ng araw, unti-unting mahuhulma ang iyo, akin, ating mga utak sa mas matalinhagang pagtanaw sa buhay. Maaari ring maging mas makabuluhan ang taglay nito, mapagtatantong ibang iba na ang iyong sarili sa dating musmos na ikaw. 

Ito ay dahil kahit ano ang iyong gawin, nagbabago ang panahon. Patuloy itong umaandar kahit pa ikaw ay mapag-iwanan. Masaya ka man o malungkot, naghihinagpis o humahalakhak, ito ay gagalaw at hindi titigil hanggang sa ika'y makasabay. Ngunit iyong pakatatandaan, ginto ang bawat sandali. Halintulad ng tubig na hindi mo mapanghahawakan sa pamamagitan lamang ng iyong mga kamay. 

Huwag magpapakabulag sa kung ano ka dati. Huwag makuntento sa kung ano ka ngayon. Patuloy na mangarap, magpakagaling, magpakahusay. Sapagkat hindi lang ang oras ang gumagalaw, maging ang bawat pagkakataon. Iba't ibang pagkakataon na maaaring kapag hindi iyong hinayaang hamunin ka, tiyak na ika'y lalamunin. Hayaang subukin ang iyong limitasyon, lalo pa kung ito ay para sa iyong ikabubuti, sa iyong ikagagaling. 

Huwag matakot magkamali, huwag matakot sumubok. Hindi ka matututo kung hindi mo susubukan ang mga bagay-bagay. Walang nagtatagumpay nang hindi nalabas sa kanyang ligtas na kinalalagyan. Pakatatandaan, ang matitinding pagkakamali ang nagbibigay daan sa tunay na tagumpay. Parte ito ng paulit-ulit na proseso na iyong dapat pagdaanan. Sapagkat walang negosyante ang hindi tumaya ng kanyang pera upang mas kumita. Walang bumbero ang hindi nagtaya ng kanyang buhay para may masalba. Gaya ng wala kang mararating kung hindi ka susugal. At sa bawat laro, iyong itaya ang iyong takot, ang iyong pangamba.

Mabilis lamang ang buhay. Huwag hayaang ito'y magdaan lamang. Magtanong. Sumubok. Magkamali. Matuto. Mabuhay. Mangarap. Magpunyagi. Magmahal. Masaktan. Bumangon. Manalig. At maging mas matatag at mabuting tao. 

Kapit Lang

*Matapos na marinig ang mga balita.*

Inisyal na reaksyon? Aba, syempre nakakainggit! Matapos ka ba namang umalis ng eLBi, samutsaring oportunidad ang hindi mo naabutan. Parang hindi mo nalang maiiwasang isipin, kung nandoon kaya kami, saan kami nakaposisyon? 

Subalit, ang namamayaning pakiramdam? Iyon ay walang iba kung hindi ang nag-uumapaw na kagalakan. Parang dati lang, biruang pangarap lang iyon -- napag-uusapan sa inuman, sa tambay moments, sa panonood ng mga musical plays, sa maraming pagkakataon. Pucha, pero totoo na lahat ngayon! Literal ngang lilipd na kayo! Hindi lang iyon, mapapanood pa hindi na lang basta sa NCAS o di kaya naman ay sa DL Umali, CCP na. Bigtime na bigtime. Hahaha. Sinabayan pa ng pagbabalik sa produksyon. Nakakaproud, sobra.

Para sa mga kapatid kong residente ngayon, MARAMING SALAMAT SA PAGIGING KATUPARAN NG MGA NAUNANG PANGARAP. Alam ko, hindi naging madali ang proseso. Panigurado, marami kayong itinaya para sa katuparan na iyon. Ang iba pa nga ata sa inyo pati pagmartsa, panandaliang isinantabi. Para sa akin, wala man kami sa sitwasyon niyo ngayon, ramdam namin kayo. Suportado namin kayo (HINDI NGA LANG NG PINANSYAL). Kasama niyo kaming patuloy na nangangarap at nagdadasal. Para sa pagod, oras, inspirasyon, pagmamahal, at dedikasyong buong-puso niyong binibigay ngayon, hinding hindi niyo 'yan pagsisisihan balang araw.

Every opportunity involves risk. But every risk is an opportunity. Maswerte tayong lahat na minsan sa buhay natin sa UPLB, sumugal tayo para sa mga ganitong pagtugtog. Hahahaha. Doon pa lang, sulit na sulit na ang ilang taon sa elbi. God bless, mga kapatid. Konti nalang, kapit lang. 


*ISANG MAHIGPIT NA YAKAP*

Reyna ng Giit

Paunawa : Ang iyong binabalak mabasa ay hindi isang mensaheng inspirasyonal. Ito ay napupuno ng giit sa buhay. Kung baga, halos wala kang mapapala matapos itong pag-aksayahan ng panahon. ;)

Matagal na rin pala mula noong huling beses na nagsulat ako sa pahinang ito. Matapos ang ilang mahabang buwan, ngayon na lamang muli.. sapagkat nais kong ipabatid ang maraming saloobin.

Nakagugulat. Nakapaninibago. NAKABIBIGLA. Sa loob ng isang taon, para bang ang bilis ng ikot ng mundo sa aking kamalayan. Ang daming pagbabago na para bang kahit ilang taon mong pinaghandaan, ay hindi magiging sapat. Talamak din ang mga bagong tao na kahit hindi mo hilingin, ay kusang ipakikilala sa iyo ng tadhana. At higit sa lahat, nariyan ang agos ng pagkakataon, pilitin mo mang iwasan, ay paulit ulit kang aalunin sa dimensiyong iyong dapat kalagyan.

Hindi ko mawari, ano nga ba ang mayroon sa mundong malayo at malaya? Sinu - sino at anu -ano  nga ba ang dahilan bakit hanggang ngayon ay hindi ko ito mabitawan? Bakit nga ba ang sarap manahan doon? Paano ko nga ba magagawang malayo at malaya ang isang mundong nakakasakal? Maraming katanungan, marami rin namang kasagutan. Minsan sumasagi sa aking isipan, baka hindi lang naman ako ang nakadadama ng ganito. Baka marami kami. Baka nga, mas malala pa ang kanilang pangungulila kumpara sa akin. Magkagayunman, masaya na nakalulungkot at malungkot na masayang isipin na ang dami mo pa lang mababalikan. Sadyang nakakatawang isipin ang mga bagay na minsa'y nagpahagulgol sa'yo. At tunay nga na ang mga sandaling minsa'y nagpasaya sa iyo ay ang mga pagkakataon din na lubos na magpapalungkot. 

Ang sarap balik-balikan ang panahong wala akong pakielam sa mundo. Walang gaanong pangarap, ang tanging minimithi lang ay maidaos ang araw ng puno ng kagalakan. Hindi mawawala ang problema, oo. Subalit ang pinakamatindi na ay yaong paano papasok ng klase matapos ang hanggang madaling araw na inuman. Walang pera, pero maraming matatakbuhan. Bumabagsak sa pagsusulit, hindi pumapasok, ngunit ang kagandahan, ikaw lang ang pinakaapektado. Sa madaling salita, sariling desisyon, sariling pagharap sa kahihinatnan. Simple pero ubod ng saya. Maraming mga taong nakadadaupang-palad, ang iba ay kaibigan, ang ilan ay naging kamag-aral sa isang asignatura, ang ilan ay noon mo lamang nakita, ngunit sa iyong pakiramdam, lahat sila ay mapagkakatiwalaan -- ikaw ay ligtas. Sa mundong malayo at malaya, aking natagpuan ang kakaibang saya. Natutunan ko kung paano maging tunay na kaibigan. Doon ko rin napagtanto na ang dami ko palang kayang ibigay para sa larangang aking nais pagkadalubhasaan. Sa mismong lugar na iyon, nag-uumapaw ang iba't ibang pagkakataon at oportunidad. At kung tutuusin, doon ko nga marahil nabuo ng paunti-unti ang aking iilang pangarap.

Sa mundong kasalukuyan kong ginagalawan, heto ang mundong aking kinabibilangan. Akin itong panandaliang iniwan para maging mas mabuting nilalang. Kung tutuusin, wala namang masama dito. Sadyang hindi ko lang kaayang makipagsabayan. Lumilipas ang mga pagkakataon ngunit aking dama na ako'y napag-iiwanan. Hindi mabitawan ang nakaraang puno ng kamusmusan para sa kasalukang makatotohanan. Paulit-ulit.. paulit-ulit na paghahanap sa sarili. Malulugmok, iaahon ang sarili, hahanap ng inspirasyon, babalik sa lugar na malayo at malaya, gaganahan, matatanggap, ipagpapatuloy, at uulitin na namang muli.

Tapos na sa pagtanggap. Batid ng aking diwa na ako ay nasa proseso na ng tuloy-tuloy na pagpapahalaga. Mangungulilang muli, iyan ay tiyak. Ngunit magpaulit-ulit man ang mga hakbang, alam kong ako ay natututo at patuloy bumabangon -- kahit pa sa mga paghihirap na ako mismo ang nagbibigay sa aking sarili. Hinihintay ko na akin mismong madiskubre ang mundong malayo at malaya sa mundong nakakasakal. Malapit na, hintay lang..

Someday It's Gonna Make Sense

"After you clear your eyes
You'll see the light
Somewhere in the darkness
After the rain has gone
You'll feel the sun comes
And though it seems your sorrow never ends
Someday it's gonna make sense"

A Wonderful Sunset at Tanghalang Makiling

If you think that there's something wrong with the world, then there's something wrong with you.

Project 25

To tell you honestly, I am not really excited about this internship process. For I know, it would be a reflection of two main thoughts; (1) if I learn enough for this kind of real-life application and, (2) am I prepared for this kind of life waiting for me outside my comfort zone. It’s not the practicum itself that I fear about before I started, maybe, it’s the answer to those reflections. Still, I continue entering United Coco Planters Bank General Insurance Co., Inc. (UCPB Gen). Special thanks for the effort exerted by Sir Michael Villadelrey. With his great help, we save time, effort, and money for we didn’t have to search any longer for our respective companies.

UCPB Gen is one of the largest and strongest non-life insurance companies in the country today. On January 1963, it has been established as Allied Guarantee Insurance Company, Inc., and since 1989 it has been wholly owned by United Coconut Planters Life Assurance Corporation (Cocolife). And it was then known as UCPB General Insurance Co., Inc.

And how’s my stay in UCPB Gen? First week of our on-the-job training went well though I can’t get used to the fact that I have to wear that usual f*cking corporate attire for 25 days. Then, good news, for the second, third, and forth week, I am no longer counting the remaining hours before going home. For this time, I’m filed up with workloads. By the way, I am designated at the Reinsurance Department (RI Dept) of UCPB Gen.

And I’m proud to say that I’ve learned so many things after entering a department I was not even aware of. The concept of reinsurance, as what I understand, is literally about insuring again. For example, a company named let’s say, Company XYZ, is insured to UCPB Gen for Php100, 000, 000.00. Since that amount is too big, UCPB Gen would find its partner company/companies called reinsurer/s to share with that insurance. There would be a certain percentage they would agree upon. Of course, the reinsurers will have its share on the payment of Company XYZ. But in case of loss, the reinsurers need to pay UCPB Gen (since UCPB Gen will initially pay the insured, the Company XYZ). And to make this very long story short, what I do as an intern is to monitor the payments of the reinsurers. The reinsurers, of course would request for some documents that will prove that there’s a loss, so I also monitor if they already received their documents. It’s not actually a hard task to do, but would take such a very long time to summarize all the balances, payments of respective reinsurers. It took me more than one week before I finalized my record on the lacking documents to be submitted to reinsurers for I have to check almost fifty (50) archfolders of UCPB Gen (from 1996-2012). And for constructive criticism, one thing I noticed why they find it hard to make a record of lacking documents for the reinsurers is the loss of documents due to unorganized filing system.  And of course, I can’t blame them for that since there are really lots of papers to work on.

I also appreciate the effort given by Ms. Jean Apostadero, my pseudo Supervisor who guided me in the Reinsurance Department. With her help, I am confident to present my report on Payments and Balances of Loss Recoveries to my supervisor and to the head of RI Dept.

It’s amazing to know that the United Coco Planters Bank General Insurance Co., Inc. (UCPB Gen) will sort of give us transportation allowance. About that allowance that will be provided to us by the company, I am not sure if it’s really PhP100.00 per day since we don’t have any formal conversation about it. But that’s the rough estimate, I supposed.

In this process, I have learned more of MS Excel since it’s widely used in many departments in an insurance company. And I owe my sort of excel expertise to Math174 and Math175. I suggest that there should be another course that would emphasize the use of MS Excel including the Macros. For in my experiences, programming language such as Fortran and Scilab are not that used widely. And for the Applied Mathematics curriculum, I think, the Math Department should offer some courses focusing on nonlife insurance. Just a suggestion! So that Amat students would be more flexible on different fields.

But more than those knowledge, what I learned more importantly is the importance of social interaction. From that experience, I can proudly say that my pakikisama was then tested. Sooner or later, I know I’ll be working with that kind of environment. All of us should bare in mind that we can’t do everything just by ourselves. And sometimes, we need those people who would guide us to the right path we should take.

I can say that this practicum is more of an experience than a work. I may not yet still be prepared for this kind of life but I know, someday, whether I like it or not, I will be. But for the mean time, let me first enjoy my hopefully one year remaining stay at eLBi.

Sunset

Undeniably mesmerized by the beauty of sunset, everyday