Sunday, May 29, 2011

Ugmaan

Hilakbot taglay nang sa kanyang bisig manahan--

Agam-agam ma’y pinawi ng ‘lang pag-aalinlangan.

Rahuyo’t dalisay ng kanyang pagmamahal,

Muntik tang’yin yaong isip upang maging hangal.

Oras ng samaha’y di kailanma’y kayang tupdin--

Ng daming maling salitang sinambit, aksyong gawin.

Yaring samahang binuo lamang ng pag-ibig,

Anu’t anuma’y pag-irog din tanging lulupig.

Monday, May 23, 2011

Why Bother Anyway

Disclaimer : I'm not in the right disposition when I created this note. Please bare with me.

If people were to control falling in love, will life be less complicated? Some people say so. For love is one of those fucking things that insanely hurt, most of the time.

I could never attest to that. Loving is such an headache-- the best example of irony in life. We all dreamt to have the best love story yet, we find ourselves wondering if such description exists. We seek for happy endings nevertheless, we end up broken. We want to be loved more than the way we deserved but still, it does not turned out the way we want it to be. We wish to show the best we have but then, we continuously hurt others. It’s something that brings us to the dimensions of simultaneous heaven and hell.

Such a complicated thing, is not it? Though, it is still one of the greatest feelings one can ever felt.

I don’t want to imagine life where there is no love. Even just saying living a life where all people try to escape from it. Maybe, it’s as if saying, living a dull life. No colors, no butterflies, no thrill, no everything.

I don’t even know what this simple and short note would imply. I even wonder whether somebody would have a glimpse or take his/her time reading this. Still, I would leave my last thought: ‘Just simply love, with your whole heart and soul. And all the pain, grudges, and failure will be answered by its underlying definition.’

Parisian Pair of Sandals

For somebody who's really frail,
Having that one Parisian pair
Needs to be handle with such care
'Cause for my heart-- though not aware,
Was firmly captured by it's glare! 

For alloted money and time
Just to finally name you mine
Add moments we encountered slime 
All can be understood and fine
Since only you, make my feet shine. 

Though no longer fitted in feet
Hence you lost your dimes so I weep
And for the time that fastly fleets,
I could still treasure you and keep 
But I was too dumb not to see.

I undoubtedly would have known
How you ease all the times I've frown
If not for the moment I've thrown--
Thrown you away to someone's home 
Better to be used, to her prom.

My Parisian pair of sandals,
You're the best one I've ever had.
Always want you to glimmer more
But I won't see since you are gone..


Thursday, May 19, 2011

My Sweet Summer Escapades

Summer class has ended. Fortunately, aalizzwell. This was the first time I ever felt such confidence in my academic standing. It's as if I don't have to carry the burden just by myself. I have done all I wanted to do without sacrificing what I needed to. I just asked for  peace of mind and at the same time, contentment, before I face a much more different semester ahead of me. Nevertheless, I have got everything more than I ever prayed for. Everything went very well. Thanks to my beloved  orgmates whom I spent most of my time with this past few days. Most likely, summer is more of  kasiyahan moments rather than school stuff. And I didn't regret any of those.

(TO BE CONTINUED. A VERY LONG STORY TO FOLLOW. I'M NO LONGER IN THE RIGHT MOOD TO GET ON. BYE BLOGGER, FOR THE MEAN TIME.)

Continuation (052011, 1:16pm):

I enrolled in summer classes for two primary reasons-- to cope with units I missed and at the same time, to play during the 39th Commencement Exercise of UPLB. First two weeks of summer classes were spent entirely in practicing graduation marches. It was not that haggard compared to our rehearsals during regular semester. And since I was only taking Nasc10 (my priority subj this summer) and Eng2 (na wala pa namang paperworks nung mga panahong iyon), things just went according to plan.

APRIL 26, 2011 -- GRADUATION DAY = 11:11

As usual, hindi na naman nawala ang pinakamalaking problema ko tuwing may tugtugan-- ang magmake-up. Hmph. ^.~ I admit, I was never born to excel in such thing. Buti nalang andyan ang mga sisses.

After fixing ourselves, an announcement came pondering every member's heart. I don't want to go further into this thing for I am not in the right place to speak up. Basta ang alam ko lang, mahal ko ang Harmonya, at lahat ng bagay na kaakibat nito -- mapamasama man o mabuti, tanggap ko ng buong-buo. Tamang pagmamahal lang, nang sa gayon ay tamang pagmamahal din ang bumalik. 

Tama na ang kadramahan! Graduation XP na! Haayy nakooo. Isa na ata 'to sa Harmonya experiences ko na di ko malilimutan. Okay lang 'yung tumugtog na ilang rounds ng Aida Grad March, Grad March in A Minor, at Pomp and Circumstance, ang mahirap lang, habang nakabilad ka sa araw, at bumibilis ang tempo ng Pomp, aba, tila hindi nababawasan ang mga taong nagmmartsa. Ang weird lang talaga. Sana sumasabay yung martsa nila sa tempo ng first movement ng Pomp, para mas madali.
Courtesy of Jat Tabangin.
*EVIL LAUGH*. Pero masaya pa rin dahil super experience talaga 'to. Lahat ng reklamo at panlalait ay nawala matapos makatugtog ng humigit kumulang dalawang oras. Ang ganda pa ng fireworks habang natugtog sila ng Isang Daan. Nakatutuwa. Right after the grad, Liezel and I went to our high school friend, Jan, in the Freedom Park. And get to congratulate his brother who had just graduated. At pagbalik sa stage, sino ba naman ang makakalimot sa WAAAAAYYYYYRRR! 'Yung wayr! Ang tanging wayr na naging dahilan upang masabihan kami ng kung anu-ano! Syempre, 'di nalang sineryoso ang lahat. Sa halip, ginawa na lamang na napakalaking katatawanan. I can't wait to see the WAYR again, NEXT YEAR! Ang pesteng WAYR, BOW.

May 08,2011-- Meet the Mudspring! 

Since it was a major requirement in our Nasci10, we had no choice but to hike ourselves. Yeah, right! HIKE OURSELVES. Habang naglalakad, naimbento ang isang napakagandang rap, ang: 'Hey Ma'am Acel! Ma'am Acel with a measle. Ang sabi ni Liezel, ito ay missile!' Pakana lahat 'yan ng napakagaling na si JSabado. First time kong maghike ng ganoon, kung hike man ang tawag doon. It was almost 6hours of nonstop walking. We could have enjoyed it more kung di lang nagmamadali. OA kasi 'yung mga nasa harapan, nagmamadali masyado.


Mas masaya 'yung daan papuntang Mudspring. Medyo challenging. At di ko makalilimutan si Ate na nadulas papunta. Ang sama ko. Nakatatawa naman kasi talaga. Sinisi pa 'yung nasa likod niya sa kanyang downfall. Anyway, okay na rin ang hindi ko pag-uwi ng weekends. Kahit na sa buong buhay elbi ko, heto pa lang ang pangatlong beses na hindi ako umuwi ng bahay. It was all worth it! :D

May 09, 2011 -- IRRI. IRRI. IRRI TRIP!

Kahit na may exam kinabukasan, go pa rin sa IRRI. Masabia lang na nakasakay ng first time sa IRRI bus. Mga 5:00 na ata kami nakaalis ng campus. Salamat kay Yna na kumuha ng picture! :)


May 10, 2011 -- Jog and Hop!

This photo was taken in our dorm in Catalan (after we jog). Nabalewala rin naman ang ilang rounds ng pagjjog dahil kumain din agad sa Mang Toto. Oo! Mang Toto (stress on the last syllable) lang talaga!  Matapos magpahinga at mag-ayos ng sarili, nayaya sila Ynday at Duday sa Hop. Sa madaling salita, lahat ng najog namin ng gabing ito, nawala rin.  Since it was the first time that my brother Marcjay and I hung out after a very long time, okay na rin -- kahit pa masamang hang-out ang naganap. Noong mga panahong iyon din, isinilang ang mga pangalang Duday, Ynday, at Hector. Kasi naman e. Kung anu-anong mga pinagsasasabi sa pangalan ko. Mula Dianne, naging Didi. At kung anu-ano pa. Tsk. Pero ang pinakamasaya sa lahat, ng madiscover si Paloma, kinabukasan.


May 12, 2011 -- SM Calamba

Para sa project sa Nasc10, hello SM Calamba with Gerry, Kuya Jade, Dedo, at Jerome. Sa mahabang byahe papuntang mall, nafigure out kung paano matutuloy ang kwento ni Paloma. Ang pagpasok din ni Pamela sa eksena ay dito naisip. Pero dahil napakagaling ni Edgardo, naspoil niya rin sa karamihan ang tunay na identidad ni Pamela. Sayang. Sayang si Pamelang bingot at may peklat, NGUNIT, SUBALIT, DATAPWAT (ano daw?) siya ay napakabait.




May 13, 2011 -- Dare You To Move + Donya Comp Moves


Ayan, napatugtog sa klase ni Sir Marco Galang sa Nasc10. At least, may minus .25 pa rin. Competitive namin sa attendance e. Late kung late pero never umabsent. Strong!

Kinagabihan, naglaro kami ng volleyball (CEM+CA vs. CAS+CEAT), at kickball. At dahil competitib si Donya Competensya na teammate ko sa kickball, di siya nagpatalo. "Jerome, outfielder. Didi, balik pitcher. Gerald, balik base." Hahahahahaha. Peace Rica, :* Sa bandang huli, natalo pa rin kami. Ika nga ni Rica, ang malas ni Jejeromerome. Dapat talagang ulitin 'tong game na 'to. :))))))

May 17,2011 -- Ang mga 'di planado, natutuloy!


Hello, Flat Rocks!

Dahil sa mga diva kong kaibigan na sila Jude Morales at Mark Delmendo, wala kaming nagawa kung di sumama sa lunch sa Raymundo. Sa kasagsagan ng kainitan, nakipagsiksikan lang naman kami sa isang canteen doon. Kaakibat noon, dahil gaga talaga sila Karen Kaye Rosel, at Gelselmariemar Aguilar, pati pagpunta sa Flat Rocks, nahila pa rin ako. I really don't want to. I'm so nigger that I can no longer accommodate such heat on my skin. And besides, I have to watch Ateneo-Adamson game on livestream in La Ville. By the way, sorry Master Ali. So ayun, napasama na ko sa flat rocks, ang saya lang! Ang simpleng paglalakad, nauwi sa isang napakasayang adventure. Dahil hindi kami nakuntento na nandoon lamang sa baba, puro mura ang inabot ni Jude samin. Paano ba naman, muntik kaming maligaw sa mga pinapagawa niya. Lakad. Lakad. Hanggang sa marating ang falls sa itaas. Naligo kahit wala man lang dalang mga extra na damit. Nabalewala lahat ng pagod, galos, kati, at kung anu-ano pa. Salamat Karen, Gelselma, Jude, Mich, at kay new-found friend, Rich.

At ang matagal nang minimithing swimming! 

Hindi ko na ikkwento kung paano nauwi sa Southwinds ang Harmonya. Ang masasabi ko lang, matapos ang napakatagal na pagyayaya, nagawi rin pagsswimming. Bandang 10:00 na ata ng gabi kami nakaalis. Habang nasa byahe, di rin alam ang patutunguhan. Basta masabi lang na magsswimswim, bahala na. Hahaha.

      
      JellyaceCheer. Duday and Ynday's favorite
Excursionist Pose

Mas masaya sana kung mas marami ang nakasama pero masaya pa rin. Salamat kila Alejandro/ALI (ang dakilang musikero), kay Andoy/ALWIN (ang muchachong hinete), kay Ynday/YNA (ang muchachang taga-linis), kay Kiray/RICA at Kaloy/JADE (na wala pang espesipikong trabaho), sa mga ilustradong sila Hector/JEROME at Tiburcio/KIT (na walang awang umaabuso sa kabaitan ng mga muchacha), at kay kagalang-galang na Paloma/ELAI (ang nilalang na hindi ipinanganak upang magkamali).

--DUDAAAAAY/Didididi

Muntikan ko nang gawing diary 'tong blog entry ko. To end my summer escapades in Los Banos, THANK YOU HARMONYA AND TAMBAYERS for wonderful summer getaway. Binawi ng summer na 'to ang lahat ng iniyak ko last sem. I love you all! :*